hem ilk hem tek hem de son ...
<head><script async src="https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js?client=ca-pub-9197784698686564" crossorigin="anonymous"></script> </head> Belki de hayatımdaki ilk birliktelik idi, ya da en azından ilk duygusal bağ. Tabii, ailemden sonra, sonuçta onu da bana ailem tanıtmıştı, hem de daha ben çocuk iken. Saf çocuk duygularımla benimsemiştim onu. Beraber büyüdüm, sadece çocuklukt değil ergenlikte bile her sevincimde aklıma geldi - her üzüntümde onu andım. Uyumadan önce onu andım, gece bir şey olup uyansam ilk onun ismini zikrettim. Uzun yıllar beraberdik ama artık ayrılık vakti gelmişti - istesem de artık beraber devam edemeyecektim yola, her ne kadar zorlasam da kendimi... Aslında ayrılma fikri ilk olarak 6 sene öncesinde gelmişti aklıma, yatmıştı aklıma ama cesaret edemedim ayrılmaya... Onsuz yapamam diyordum, her ne kadar ayrılmam gerektiyse de zorla durdum yanında... 1 ay boyunca Kendimi zorladım onu sevmeye ve